|
Hagelwit en een goed stel benen
Waarom nu net de Marijke’s? |
|
In 1980 waren mijn compagnon Kees van Dongen en ik zelf als toeschouwer aanwezig op
de U.T.V. in de veemarkthallen in Utrecht waar tevens toen destijds altijd de provinciale
keuring van Utrecht werd gehouden.
Toen we een tijdje rond hadden gekeken om een indruk te krijgen over de kwaliteit van de aanwezige dieren kwamen we uitgelopen bij de geiten van André Zandee. Deze dieren vielen ons op door hun rasuitstraling en hun bijzonder fraaie melktype. Ze waren hagelwit en in het bezit van een stel goede benen. De uiers waren echter wel iets aan de royale kant. Aan de hand van melkcontrole gegevens die ieder jaar in de Geitenhouder gepubliceerd werden, wisten we echter wel dat deze geiten mede toonaangevend waren in ons land voor wat betreft productievermogen. En dit was inderdaad af te lezen aan deze dieren. We raakten met de eigenaar wat aan de praat en hij zei ons als de geiten gedekt waren er wel iets te koop zou komen. We besloten dan ook om enkele dieren van hem te kopen, om ze eens onder dezelfde omstandigheden te vergelijken met onze dieren wat betreft productiecapaciteit. In het najaar kreeg ik een telefoontje. We zijn toen vervolgens afgereisd naar het Utrechtse Schalkwijk. We kochten daar twee geiten. Kees, toen nog in het bezit van Witte en Toggenburger geiten schafte Ceres Marijke 10 aan. En ikzelf kocht Ceres Marijke 11. Deze Ceres Marijke 11 was een dochter van de destijds bekende importbok Noro uit de stal van de fameuze Duitse fokster Greta Kardinahl uit Gutersloh. In oktober 1984 liet ik deze geit dekken door de toen uitstekend verervende bok Geert van het Land. Zoon van de destijds bekende Rissinger Geert. Deze combinatie leek me wel wat. En uit deze paring werden op 13 maart 1985 drie lammeren geboren. Een geitje die ik gewoon Marijke noemde en twee bokken, Hircus Peter, die naar de provincie Limburg verhuisde en Hircus Geert die naar België vertrok. De moeder Ceres Marijke 11 heb ik toen verkocht voor export. |
 |
|
De bewuste telg Marijke
die later op twee nationale keuringen net naast de hoofdprijzen greep, maar wel het predikaat Keurstamboek en Stergeit behaalde en ook de magische grens van 10.000 kg melk overschreed, heeft aan de basis gestaan van een hele serie Marijke’s. Hoewel de namen in de afstamming anders doen vermoeden. Dit komt omdat mijn dochter Bianca ook heel fanatiek was met de geiten. En zij vond het maar niets om de geiten steeds door te nummeren. Zij verzon graag zelf de namen, en die vrijheid werd haar dan ook door haar
betrokkenheid gegund.
Tot op het moment dat Bianca samen ging wonen en door tijdgebrek enigszins uit beeld verdween. Vanaf toen heb ik alle vrouwelijke nazaten uitgeteld en de naam Marijke weer opgepakt. Ik kwam uit bij Marijke 51 toevallig net een dochter van de bewuste Marijke. Toen we het in 1985 wat commerciëler aan wilden gaan pakken, hebben we ons aangesloten bij de coöperatie Amalthea, en werden er naast het toen huidige bestand, andere goede melkgeiten van bekende fokkers aangekocht om zo het aantal vol te maken. In 1991 werden we door deze snel groeiende bedrijfstak min of meer voor de keuze gesteld of uitbreiden of stoppen. Vanwege de toen al lage melkprijzen was de keuze snel gemaakt. We besloten op de oude voet verder te gaan. We selecteerden de tien allerbeste dieren wat betreft exterieur en productieaanleg eruit en hielden ook nog een aantal veelbelovende lammeren aan waaronder de later bekende Annemiek kleindochter van de bewuste Marijke. Het was voor ons niet verassend dat vrijwel het gehele uitgeselecteerde koppel bestond uit deze moederlijn. Nadien zijn er nog heel veel nazaten uit deze lijn terechtgekomen bij onder andere twee grote bedrijven, en hebben ook hier op grond van duurzaamheid en productiecapaciteit bewezen erg goed mee te kunnen in het grote koppel. Verder werden er uit deze moederlijn drie Stergeiten gefokt en werden er drie nationale titels behaald waaronder Annemiek en recent nog Marijke 63 die daarmee op 27 september jongstleden in Utrecht precies voor het 75e kampioenschap zorgde. Een voor mij belangrijk bijkomend aspect is, dat het dieren zijn die beschikken over een bijzonder fijn karakter. Daarom nu net de Marijke’s. |
|
Piet van Haperen "Geitenhouderij", maart 2004 |